مصطفى حسن احمد محمد عبد الرازق

مصطفى حسن احمد محمد عبد الرازق
مصطفى حسن احمد محمد عبد الرازق، الشيخ – أخد لقب باشا – ( ابو جرج، البهنسا، محافظة المنيا، 1885 – القاهره، 15 فبراير 1947 ) ، مفكر و اديب مصرى، و عالم بأصول الدين و الفقه الإسلامى
شيخ الازهر من 27 ديسمبر 1945 لغاية وفاته فى 15 فبراير 1947. نشأ نشأه دينيه ، و درس الفلسفه و السوسيولوجيا و الاداب و تاريخها فى باريس و بعدين عاش فى ليون سنة 1911
وادا هناك محاضرات عن اللغه العربيه فى جامعتها و عمل رسالة الدكتوريه عن ” الإمام الشافعى اكبر مشرعى الاسلام “. اتعين سنة 1927 استاذ مساعد للفلسفه فى جامعة فؤاد الاول ،
و وزير للأوقاف سنة 1938 ، و شيخ للازهر ما بين 1945 و 1947. اتعرض لمشاكل من المتزمتين بسبب تفتحه الفكرى ،
و وقف فى صف طه حسين و دافع عنه فى ازمته مع الازهر و الرجعيين بعد نشر كتاب ” فى الشعر الجاهلى “. اخو المفكر الكبير على عبد الرازق.
من مؤلفاته : ترجمة كتاب الشيخ محمد عبده ” رسالة التوحيد” للفرنساوى بمشاركة برنار ميشيل ، ” البهاء زهير ” (1930) ، ” تمهيد تاريخ الفلسفه الاسلامية (1944) ، الإمام الشافعى (1945) ، الدين والوحى و الاسلام ” ( 1945) ، فيلسوف العرب و المعلم الثانى (1949) ، محمد عبده ” (1949)
و ده كان مجموعة محاضرات ألقاها فى الجامعه الاهليه ما بين 1918 و 1919 و اتنشر بعد وفاته.